Hoe mijn Ribbelwerk begon, ging en gaat….
 

Al zolang ik me kan herinneren ben ik bezig geweest met dingen maken. Begonnen als kind van ja...hoe oud zal ik geweest zijn? Een jaar of 6 misschien? Mijn moeder leerde mij breien. Kleine lapjes met ribbels, (hier vindt de naam van mijn label RibbelWerk zijn oorsprong), precies groot genoeg om te dienen als schortje voor mijn Barbie. Nogal traditioneel maar goed, dat kon toen nog. Mijn oudste zus, bijna 15 jaar ouder dan ik, leerde mij op 13-14 jarige leeftijd naaien. Machine werk, én met de hand heel precies, gelijkmatig kleine steekjes naaien. Gaandeweg blijkt dan dat dit handwerk bij je past, dus volgde de vakopleiding Kostuumnaaien. Hier leerde ik de technische kant van het naaldvak, waarnaast natuurlijk veel stoffenkennis en beeldend vormen met textiel. Leuke opleiding.

Ik kwam van school begin jaren ’80, dik in de crisis, geen ruimte voor doorstuderen, grote werkloosheid en geen baan te vinden in het leuk omgaan met alles wat ik geleerd had. Dus belandde ik in een kledingzaak, maar dat was niks voor mij. Heel niet commercieel ingesteld was ik niet zo’n beste verkoopster, maar de kleding steeds maar weer verhangen, etaleren, anders presenteren…dát vond ik wel leuk. Jaren later, allang die winkel uit, heb ik wel mijn vakkennis mogen gebruiken toen ik een aantal jaren als freelancer aan de slag kon bij de Ariadne. Midden in de overstap van handwerkblad naar meer woonblad naaide ik interieur items: kussens, tafelkleden, stoelhoezen, gordijnen, quilts… bedenk het maar. Daarnaast tekende ik de patronen en maakte ik kinderkleding voor de peuter- en kleuterspecial. Geweldig om te doen, fijne sfeer op de redactie, erg leuk om meegemaakt te hebben. Uiteindelijk hield het op omdat de redactie ging verhuizen en de reistijd voor mij een struikelblok werd. Maar wel hele goede herinneringen aan.

 

Creativiteit.
Het zit in me. Ik werd er, en word nog steeds, blij van om hierin bezig te zijn. Die blijdschap te voelen is de rode draad geweest in mijn creatieve bezigheden, wat ik ook aan werkvorm deed. Want ja, ik heb veel verschillende dingen gedaan zoals quilten, tekenen, schilderen, schrijven en keramiek. Niet alles deed ik even intensief, niet alles paste bij me, maar kennis maken met verschillende vormen van creativiteit is altijd goed, je blijft je daardoor steeds verder ontwikkelen. Alles wat ik leerde van eerdere scholing, workshops of cursussen neem ik in mijn huidige werk mee. In 2017 deed ik een workshop vilt en ik kwam terug bij het gevoel van eerder, van stofjes in de handen, en ik was verkocht. Om techniek te leren en te verbeteren werd ik lid van de Online viltschool. Daarna kwam ik in aanraking met beton als kunstvorm, deed bij de kunstenaar thuis een 2daagse workshop om de beginselen te leren, en ik wist gelijk dat ik deze twee disciplines bij elkaar wilde brengen. Door veel oefenen en dingen uit te proberen heb ik de wereld van het vilt en beton
verder uitgebouwd en eigen gemaakt, en ben ik gekomen daar waar ik nu sta.
 

In beide werelden gebruik ik graag materiaal wat al een leven achter de rug heeft. met een verhaal, ook al ken ik zelf dat verhaal niet, maar wat door mijn gebruik weer een stukje verhaal toegevoegd krijgt. Ik hou ervan! Mijn grondstoffen voor het maken van vilt of beton worden gewoon gekocht, alle andere dingen die je ziet (oude ijzertjes, kralen, borduurgaren, ringen) zijn gevonden, gekregen of komen van de kringloop. Ik heb mezelf daarin tot doel gesteld om het te doen met dat wat er al is. En kom ik opeens iets tekort, dan ligt er gelijk een creatieve uitdaging om dit op een andere manier vorm te gaan geven dan dat ik aanvankelijk van plan was. Inmiddels ben ik zover dat mensen weten wat je doet en krijg ik steeds vaker oud materiaal aangeboden, zelfs van mensen die ik niet persoonlijk ken. Dat blijf ik heel bijzonder vinden.

 

Alles op zijn tijd… zou mijn lieve moeder gezegd hebben.
Al was ik zoveel jaar creatief bezig, ik ben nooit zover gekomen om mijn kunst aan het grotere publiek te laten zien. Wel was ik in het najaar van 2005 één van de winnaars bij een schilderwedstrijd van het blad ‘Creatief zonder grenzen’ met als thema ‘Hartenkreet’. Al was dat een mooie erkenning, ik heb het nooit aangedurfd om mezelf breder in het voetlicht te zetten. Tot aan 2021. Er waren inmiddels een aantal dingen in mijn leven gebeurd waarbij het inzicht kwam dat, ook al is het spannend, je dingen soms ook gewoon moet gaan doen. Omdat het mag. Omdat ík het mag. En zo ging ik luisteren naar mijn omgeving, die zei namelijk al jaren dat ik mezelf meer mocht gaan vertrouwen in wat ik deed en dat mijn werk toch echt wel bijzonder en de moeite waard was om gezien te worden. Ik trok de dappere schoenen aan en ging exposeren met mijn vilt- en betonwerk.
En vertrouwen is alles, want sindsdien komen er hele mooie dingen op mijn pad!

​

Meer informatie over Hanneke van Rijnsoever en haar vilt- en beton objecten?

Ga dan naar www.ribbelwerk.nl